Wijzigingen
Door: Annemarie
Blijf op de hoogte en volg Annemarie
19 Juli 2013 | Togo, Lomé
Aangezien ik in twee maanden tijd wel wat meer te weten ben gekomen, kleine dingetjes die bij nader inzien fout in eerdere verslagen stonden of intussen veranderd zijn.
- David legde vanmorgen uit, dat het gebrek aan patiënten niet alleen komt door de staking, maar ook doordat er in maart een nieuw centrum is geopend, speciaal gericht op de psychologie. En daar zijn de meeste mensen naartoe gegaan, om verschillende redenen: De prijs voor een consult is een stuk lager dan in het ziekenhuis (al is dat voor ons hier al vrijwel niets, omgerekend ongeveer 5€) en de zalen zijn een stuk beter, waar er hier ongeveer 5 plus familie op een zaal kunnen, zit je daar met maximaal twee en meer ruimte. Tot ongeveer mei (ik ben dus verdorie net te laat) waren de zalen in het ziekenhuis vrijwel altijd vol en kwam het regelmatig voor dat je je lunchpauze moest laten schieten om alle patiënten te woord te staan. Het feit dat ik dit stuk onder werktijd zit te schrijven, zegt waarschijnlijk al genoeg.
Er is overigens nog een reden. Patiënten die op de afdeling psychiatrie zijn opgenomen, spreek je vaak tijdens hun verblijf een of twee keer, en op de dag van vertrek om de thuisreis voor te bereiden en een vervolgafspraak te maken. En bij dat laatste gaat het regelmatig mis. De communicatie tussen psychologen en psychiaters is namelijk ronduit slecht. Het gebeurt regelmatig dat de psychiaters ook een vervolg afspraak maken, maar vergeten erbij te melden dat de afspraak bij ons niet dezelfde is, en dat het twee verschillende afspraken op twee verschillende afdelingen betreft (omdat er nogal een taboe ligt op het bezoek aan een psycholoog, zit het kantoor van de professor, wat wij gebruiken, verstopt tussen die van een stel cardiologen). Het gebeurt ons regelmatig dat we op een patiënt zitten te wachten tot we een ons wegen en dat de patiënt vrolijk een dag later komt binnenwandelen of erger nog, helemaal niet.
- In huis is het een en ander gewijzigd. Lea is weg. Mama had ontdekt dat ze ergens een minnaar had en daar stiekem geld naartoe sluisde, er miste 100.000 cfa. Hoe het dan kan dat dat geld weer terug is gekomen snap ik niet helemaal, maar het bleek ook dat Lea mensen achter haar rug om commandeerde en dat ze Mama daarbij beledigde in een dialect wat die laatste niet verstaat. Michel heeft nog geprobeerd te bemiddelen, dat had tot resultaat dat Lea niet helemaal verbannen is; ze mag nog wel als leerling-kleermaakster blijven werken, maar ze kan niet meer in huis blijven wonen. Dan zijn er nog meer mensen gekomen en gegaan. Eerst kwam Chantelle, na een goede week zat ik s morgens aan mijn ontbijt en werd er een tas van haar geleegd, waar de make-up van mama en Pascaline uit tevoorschijn kwam. Daarop heeft Mama haar een uitbrander gegeven en direct teruggestuurd naar Terres des Hommes. Moet eerlijk zeggen dat ik het ook wel oliedom vind van het meiske, stelen van iemand die je van haar eigen geld te eten en een veilig onderdak geeft. Dankbaarheid kun je ook anders uitdrukken. Net daarna kwamen ongeveer tegelijk Adjo (al eerder genoemd in verslagen) en Glarice aan. Verwarring bij mij, ik dacht dat ze allebei van Terres des Hommes waren, maar dat blijkt alleen bij Adjo zo (triest verhaal, haar vader wilde haar misbruiken, maar omdat ze het vertikte om haar broek uit te doen en hij die niet stukgetrokken kreeg, heeft hij de nacht maar gebruikt om haar helemaal bont en blauw te slaan. De volgende ochtend is ze (weet niet precies hoe) bij Terres des Hommes terecht gekomen). Glarice blijkt betaald personeel te zijn waar Navigan om gevraagd had. Mama begreep daar helemaal niets van, Pascaline en Adjo doen het werk net zo goed, zo niet beter. Aangezien Mama haar moest betalen, maar niet tevreden was over haar functioneren, heeft ze haar de laan uitgestuurd.
Sinds een aantal weken is ook Aisha gearriveerd, ook via Terres des Hommes. Van haar ken ik ook de achtergrond: ze woonde bij haar grootmoeder. De stroom was uitgevallen en Aisha besloot om licht te scheppen in de duisternis door middel van een kaarsje. Heel in het kort: kaarsje veroorzaakte brand, die werd geblust, maar Aisha kreeg een flink pak rammel en werd met onmiddellijk ingang het huis uitgegooid en door een dame die haar op straat vond, bij Terres des Hommes afgeleverd. Het is een ontzettend komisch kind van 15. Om een of andere reden vind ze mij helemaal geweldig, overlaad me zo nu en dan met complimenten en toen ik gisteren thuiskwam waren zij en Angèle daadwerkelijk aan het bekvechten over wie nou mijn tas naar mijn kamer mocht brengen.
Overigens is de kitten intussen ook weggegeven. Michel echter is voorgoed terug in Togo. Zijn vrouw en 3 kinderen komen aanstaand weekend voor 4 weken over, hij blijft daarna ook nog. Wat zijn vrouw (ook Togolese, trouwens) en kinderen doen verandert niets aan zijn plannen.
- wat ze hier een moto noemen, is volgens mij in Nederland een brommer. Ze lijken namelijk ontzettend veel op de Zundap van mijn broer. En de chauffeurs roepen niet: Moto? zoals ik eerst dacht maar: Tu va où? (waar ga je heen?).
- David legde vanmorgen uit, dat het gebrek aan patiënten niet alleen komt door de staking, maar ook doordat er in maart een nieuw centrum is geopend, speciaal gericht op de psychologie. En daar zijn de meeste mensen naartoe gegaan, om verschillende redenen: De prijs voor een consult is een stuk lager dan in het ziekenhuis (al is dat voor ons hier al vrijwel niets, omgerekend ongeveer 5€) en de zalen zijn een stuk beter, waar er hier ongeveer 5 plus familie op een zaal kunnen, zit je daar met maximaal twee en meer ruimte. Tot ongeveer mei (ik ben dus verdorie net te laat) waren de zalen in het ziekenhuis vrijwel altijd vol en kwam het regelmatig voor dat je je lunchpauze moest laten schieten om alle patiënten te woord te staan. Het feit dat ik dit stuk onder werktijd zit te schrijven, zegt waarschijnlijk al genoeg.
Er is overigens nog een reden. Patiënten die op de afdeling psychiatrie zijn opgenomen, spreek je vaak tijdens hun verblijf een of twee keer, en op de dag van vertrek om de thuisreis voor te bereiden en een vervolgafspraak te maken. En bij dat laatste gaat het regelmatig mis. De communicatie tussen psychologen en psychiaters is namelijk ronduit slecht. Het gebeurt regelmatig dat de psychiaters ook een vervolg afspraak maken, maar vergeten erbij te melden dat de afspraak bij ons niet dezelfde is, en dat het twee verschillende afspraken op twee verschillende afdelingen betreft (omdat er nogal een taboe ligt op het bezoek aan een psycholoog, zit het kantoor van de professor, wat wij gebruiken, verstopt tussen die van een stel cardiologen). Het gebeurt ons regelmatig dat we op een patiënt zitten te wachten tot we een ons wegen en dat de patiënt vrolijk een dag later komt binnenwandelen of erger nog, helemaal niet.
- In huis is het een en ander gewijzigd. Lea is weg. Mama had ontdekt dat ze ergens een minnaar had en daar stiekem geld naartoe sluisde, er miste 100.000 cfa. Hoe het dan kan dat dat geld weer terug is gekomen snap ik niet helemaal, maar het bleek ook dat Lea mensen achter haar rug om commandeerde en dat ze Mama daarbij beledigde in een dialect wat die laatste niet verstaat. Michel heeft nog geprobeerd te bemiddelen, dat had tot resultaat dat Lea niet helemaal verbannen is; ze mag nog wel als leerling-kleermaakster blijven werken, maar ze kan niet meer in huis blijven wonen. Dan zijn er nog meer mensen gekomen en gegaan. Eerst kwam Chantelle, na een goede week zat ik s morgens aan mijn ontbijt en werd er een tas van haar geleegd, waar de make-up van mama en Pascaline uit tevoorschijn kwam. Daarop heeft Mama haar een uitbrander gegeven en direct teruggestuurd naar Terres des Hommes. Moet eerlijk zeggen dat ik het ook wel oliedom vind van het meiske, stelen van iemand die je van haar eigen geld te eten en een veilig onderdak geeft. Dankbaarheid kun je ook anders uitdrukken. Net daarna kwamen ongeveer tegelijk Adjo (al eerder genoemd in verslagen) en Glarice aan. Verwarring bij mij, ik dacht dat ze allebei van Terres des Hommes waren, maar dat blijkt alleen bij Adjo zo (triest verhaal, haar vader wilde haar misbruiken, maar omdat ze het vertikte om haar broek uit te doen en hij die niet stukgetrokken kreeg, heeft hij de nacht maar gebruikt om haar helemaal bont en blauw te slaan. De volgende ochtend is ze (weet niet precies hoe) bij Terres des Hommes terecht gekomen). Glarice blijkt betaald personeel te zijn waar Navigan om gevraagd had. Mama begreep daar helemaal niets van, Pascaline en Adjo doen het werk net zo goed, zo niet beter. Aangezien Mama haar moest betalen, maar niet tevreden was over haar functioneren, heeft ze haar de laan uitgestuurd.
Sinds een aantal weken is ook Aisha gearriveerd, ook via Terres des Hommes. Van haar ken ik ook de achtergrond: ze woonde bij haar grootmoeder. De stroom was uitgevallen en Aisha besloot om licht te scheppen in de duisternis door middel van een kaarsje. Heel in het kort: kaarsje veroorzaakte brand, die werd geblust, maar Aisha kreeg een flink pak rammel en werd met onmiddellijk ingang het huis uitgegooid en door een dame die haar op straat vond, bij Terres des Hommes afgeleverd. Het is een ontzettend komisch kind van 15. Om een of andere reden vind ze mij helemaal geweldig, overlaad me zo nu en dan met complimenten en toen ik gisteren thuiskwam waren zij en Angèle daadwerkelijk aan het bekvechten over wie nou mijn tas naar mijn kamer mocht brengen.
Overigens is de kitten intussen ook weggegeven. Michel echter is voorgoed terug in Togo. Zijn vrouw en 3 kinderen komen aanstaand weekend voor 4 weken over, hij blijft daarna ook nog. Wat zijn vrouw (ook Togolese, trouwens) en kinderen doen verandert niets aan zijn plannen.
- wat ze hier een moto noemen, is volgens mij in Nederland een brommer. Ze lijken namelijk ontzettend veel op de Zundap van mijn broer. En de chauffeurs roepen niet: Moto? zoals ik eerst dacht maar: Tu va où? (waar ga je heen?).
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
